दि. ३१. १२.२०१२
New Year's Eve this is! and I am here on business in Japan. All work. No holidays. I have been missing a lot of things lately, 1st I missed my direct flight to Japan, then after a long journey I realised I had missed my usual diary and brought along an old one. And in the black foreign sky lit with fireworks in distance, I am starting to miss her, my Ritu आणि आमचं ते पिल्लू. लगेच एक कागद घेतला, म्हटलं पूर्ण टुअर वर काय काय घडलं ते लिहूया. पण हात चाले ना. पेपर बाजूला ठेवला. डायरी वाचू म्हटलं. तसंही एकटं वाटलं कि जुन्या गोष्टी फार आधार देतात. . .
ऑक्टोबर ११, २००९
दिवाळी आठवड्याभरावर आलिय. घरात फक्त एका मागो माग एक याद्या पाठी पाडण्याची शर्यत लागलीय. एक तर नवीन अपार्टमेंट. रितूची आमच्या परिवारातली पहिली दिवाळी. तिच्या बोलण्या चालण्यातूनच "पहिली टेस्ट मॅच, ती पण लॉर्डस ला!!" असल्या तोडीचं pressure जाणवत होतं.
आज sunday ! हिला वेळ द्यायचा म्हणून सगळे इतर plans cancel ! आईचा फोन आलेला परवा, म्हणत होती 'चकल्या म्हणाव्या तशा खुसखुशीत नाही हो.…' '…लाडू पण जमतील हळू हळू, पण शंकरपाळ्या छान होत्या… '
........
...
..
दि. ३१. १२.२०१२
ते दिवस लख्ख आठवतात मला,
मुळात रितू येई पर्यंत कधी घरी बनवलेला फराळ झालाच नाही. नेहमीच विकतचा! तरीही रितू ने मनावर घेतलेलं, पण काही जुळून येत नव्हतं. तिची हि दगदग पाहता कसंतरी व्हायचं. असं वाटायचं एकटी तीच राबतेय म्हणून परवा मुद्दाम हून तिच्या साठी जेवण करायला घेतलं पण नेमकी पालक ची भाजीच तिची नावडती निघावी. तरी तिने खाल्ली. 'चव आहे माझ्या हाताला', असं म्हणाली. तिच्या या प्रेमळ बोलण्याकडे पाहता वाटतच नाही ती एका बिझनेसमन ची मुलगी आहे.
बडया बापाची औलाद म्हणजे उर्मटपणा हे किती फोल असतं हे रितू मुळेच रोज नव्याने उलगडत होतं मला.
नव्या घरासाठी निवडलेल्या पेंटींग्स एकमेकांना पसंतच येत नव्हत्या. सोफा घेताना हि तेच. मला convertable आवडतो तर हि म्हणते comfort नाहीये त्यात. या दुमतामुळे अजूनही घरात फक्त एक डायनिंग टेबल, चार फ्लॉवर पॉट्स आणि एक दोन वॉल हँगींग. बस्स.
एका अरेंज्ड मॅरेज झालेल्या जोडप्यात जशी काही काळ पोकळी असते ती आमच्यात हि होती, आणि आमच्या अनफर्निश्ड घरात हि!
आज थोडं जवळ येऊ या निर्धाराने बाहेर पडलो. गाडी न घेता taxi केली. पाठच्या सीटवर रितू सोबत बसलो. वाटेल ते वळण घेत वाटेल त्या दुकानात थांबलो.
रितूला डोळे बंद करायला सांगितले. काय आलं डोक्यात ते सांग.
ती म्हणाली, 'भूक'
मी विचारलं 'कसली'
ती फटकन म्हणाली 'दाबेली, रसगुल्ले, लस्सी, frankie. . . .'
taxi खाऊ गल्लीत वळवली. मीटर रनिंग ठेवला. रीतुनेच त्याला जायला सांगितलं. मग आम्ही आत शिरलो. हवं हवं ते सगळं मागवलं. मग रोटी झाली आता कपडा! पण संध्याकाळ होत आली, कपडे नको म्हणून सरळ मकान के लिये खरेदी.
कट टू क्रॉफर्ड मार्केट- and the first thing we put our fingers on together - कंदील! and we bought it! बार्गेन न करता. मग त्या कंदील ला शोभून दिसणाऱ्या पणत्या, तोरण, Lamps, फ्रेग्रंसेस असा सगळा काही डोलारा घेऊन घर गाठलं.
लिविंग रूममध्ये lamps लावले, बाल्कनीत दोघं मिळून तोरण बांधत होतो. वारयाबरोबर रितूचे केस तोंडावर येउन गुदगुल्या करत होते. खूप रोमांटिक वाटत होतं. मी जवळ जाणार तर तिने चटकन चिमटा काढला. करंट लागलं. तिने कंदील हि लावला. मी फक्त रितू कडे एकटक बघत होतो.
मग ती कधी आत गेली आणि लाईट चालू केली कळलच नाही.
तिच्या हाकेने मी जागेवर आलो.
'लाईट कशी वाटतेय??'
त्या लाल शेड च्या लिविंग रूम मध्ये तिच्या वर पडणारया पिवळसर प्रकाशामुळे खुलणारं रितूचं सौंदर्य पाहून मी म्हटलं. 'सुन्दर. . . '
रितू म्हणाली 'काय?'
मी त्या शृंगारलेल्या काये कडे पाहत हरवून गेलेलो. पोकळी नाहीशी झालेली. दरवळत होता तो गंध. एका गोजिरया सोहळ्याचा. .
एक ती रात्र होती आणि हि आजची रात्र आहे. खूप एकटा करून सोडणारा क्षण आहे हा. कि जवळ आणणारा? किती नाजूक असतात ना प्रेमाची समीकरणं ?
अंगावर येणारी प्रत्येक झुळूक फक्त रितूचाच गंध लेवून जाते. खिडकी हिणवतेय असं काहीसं वाटतंय पण खूप गोड वाटते तुझी चाहूल. म्हणून राहू दे. मी फोन करायला हवा होता ना? काय म्हणेल ती? नाही!!
३:३० ला बरोब्बर फोन करू. तेव्हा इंडियात न्यू इयर येईल. आणखी ४ तास वाट पाहणं कठीण पण.
पिल्लू तर इतक्या वेळात अख्खं जग डोक्यावर घेईल मोकळीक दिली तर. तो त्या Santa च्या गेट अप मध्ये किती cute दिसत असेल ना आज…
…इथे बारा वाजत आले, फोनाफोनी सुरु झाली वाटतं… माझा पण रिंग होतोय… आलोच…
दि. ०१.०१.२०१३ [१:३०:am, Japan Standard Time JST]
हाहा हिचाच फोन होता. हिला ते दिवाळी बद्दल सांगितलं तर हसायला लागली म्हणते कंदील नव्हता तो lamp होता. असं बोलत ती सर्व गोष्टी लक्षात ठेवण्याची बायकी मक्तेदारी ठासवून देत खळखळून हसली. And I Love you for that! Endlessly! Waiting for pillu's whatsapp now... after that a good night's sleep! Happy New Year to me!!!! to uss... To us.. Love.
New Year's Eve this is! and I am here on business in Japan. All work. No holidays. I have been missing a lot of things lately, 1st I missed my direct flight to Japan, then after a long journey I realised I had missed my usual diary and brought along an old one. And in the black foreign sky lit with fireworks in distance, I am starting to miss her, my Ritu आणि आमचं ते पिल्लू. लगेच एक कागद घेतला, म्हटलं पूर्ण टुअर वर काय काय घडलं ते लिहूया. पण हात चाले ना. पेपर बाजूला ठेवला. डायरी वाचू म्हटलं. तसंही एकटं वाटलं कि जुन्या गोष्टी फार आधार देतात. . .
ऑक्टोबर ११, २००९
दिवाळी आठवड्याभरावर आलिय. घरात फक्त एका मागो माग एक याद्या पाठी पाडण्याची शर्यत लागलीय. एक तर नवीन अपार्टमेंट. रितूची आमच्या परिवारातली पहिली दिवाळी. तिच्या बोलण्या चालण्यातूनच "पहिली टेस्ट मॅच, ती पण लॉर्डस ला!!" असल्या तोडीचं pressure जाणवत होतं.
आज sunday ! हिला वेळ द्यायचा म्हणून सगळे इतर plans cancel ! आईचा फोन आलेला परवा, म्हणत होती 'चकल्या म्हणाव्या तशा खुसखुशीत नाही हो.…' '…लाडू पण जमतील हळू हळू, पण शंकरपाळ्या छान होत्या… '
........
...
..
दि. ३१. १२.२०१२
ते दिवस लख्ख आठवतात मला,
बडया बापाची औलाद म्हणजे उर्मटपणा हे किती फोल असतं हे रितू मुळेच रोज नव्याने उलगडत होतं मला.
नव्या घरासाठी निवडलेल्या पेंटींग्स एकमेकांना पसंतच येत नव्हत्या. सोफा घेताना हि तेच. मला convertable आवडतो तर हि म्हणते comfort नाहीये त्यात. या दुमतामुळे अजूनही घरात फक्त एक डायनिंग टेबल, चार फ्लॉवर पॉट्स आणि एक दोन वॉल हँगींग. बस्स.
एका अरेंज्ड मॅरेज झालेल्या जोडप्यात जशी काही काळ पोकळी असते ती आमच्यात हि होती, आणि आमच्या अनफर्निश्ड घरात हि!
आज थोडं जवळ येऊ या निर्धाराने बाहेर पडलो. गाडी न घेता taxi केली. पाठच्या सीटवर रितू सोबत बसलो. वाटेल ते वळण घेत वाटेल त्या दुकानात थांबलो.
रितूला डोळे बंद करायला सांगितले. काय आलं डोक्यात ते सांग.
ती म्हणाली, 'भूक'
मी विचारलं 'कसली'
ती फटकन म्हणाली 'दाबेली, रसगुल्ले, लस्सी, frankie. . . .'
taxi खाऊ गल्लीत वळवली. मीटर रनिंग ठेवला. रीतुनेच त्याला जायला सांगितलं. मग आम्ही आत शिरलो. हवं हवं ते सगळं मागवलं. मग रोटी झाली आता कपडा! पण संध्याकाळ होत आली, कपडे नको म्हणून सरळ मकान के लिये खरेदी.
कट टू क्रॉफर्ड मार्केट- and the first thing we put our fingers on together - कंदील! and we bought it! बार्गेन न करता. मग त्या कंदील ला शोभून दिसणाऱ्या पणत्या, तोरण, Lamps, फ्रेग्रंसेस असा सगळा काही डोलारा घेऊन घर गाठलं.
लिविंग रूममध्ये lamps लावले, बाल्कनीत दोघं मिळून तोरण बांधत होतो. वारयाबरोबर रितूचे केस तोंडावर येउन गुदगुल्या करत होते. खूप रोमांटिक वाटत होतं. मी जवळ जाणार तर तिने चटकन चिमटा काढला. करंट लागलं. तिने कंदील हि लावला. मी फक्त रितू कडे एकटक बघत होतो.
मग ती कधी आत गेली आणि लाईट चालू केली कळलच नाही.
तिच्या हाकेने मी जागेवर आलो.
'लाईट कशी वाटतेय??'
त्या लाल शेड च्या लिविंग रूम मध्ये तिच्या वर पडणारया पिवळसर प्रकाशामुळे खुलणारं रितूचं सौंदर्य पाहून मी म्हटलं. 'सुन्दर. . . '
रितू म्हणाली 'काय?'
मी त्या शृंगारलेल्या काये कडे पाहत हरवून गेलेलो. पोकळी नाहीशी झालेली. दरवळत होता तो गंध. एका गोजिरया सोहळ्याचा. .
एक ती रात्र होती आणि हि आजची रात्र आहे. खूप एकटा करून सोडणारा क्षण आहे हा. कि जवळ आणणारा? किती नाजूक असतात ना प्रेमाची समीकरणं ?
अंगावर येणारी प्रत्येक झुळूक फक्त रितूचाच गंध लेवून जाते. खिडकी हिणवतेय असं काहीसं वाटतंय पण खूप गोड वाटते तुझी चाहूल. म्हणून राहू दे. मी फोन करायला हवा होता ना? काय म्हणेल ती? नाही!!
३:३० ला बरोब्बर फोन करू. तेव्हा इंडियात न्यू इयर येईल. आणखी ४ तास वाट पाहणं कठीण पण.
पिल्लू तर इतक्या वेळात अख्खं जग डोक्यावर घेईल मोकळीक दिली तर. तो त्या Santa च्या गेट अप मध्ये किती cute दिसत असेल ना आज…
…इथे बारा वाजत आले, फोनाफोनी सुरु झाली वाटतं… माझा पण रिंग होतोय… आलोच…
दि. ०१.०१.२०१३ [१:३०:am, Japan Standard Time JST]
हाहा हिचाच फोन होता. हिला ते दिवाळी बद्दल सांगितलं तर हसायला लागली म्हणते कंदील नव्हता तो lamp होता. असं बोलत ती सर्व गोष्टी लक्षात ठेवण्याची बायकी मक्तेदारी ठासवून देत खळखळून हसली. And I Love you for that! Endlessly! Waiting for pillu's whatsapp now... after that a good night's sleep! Happy New Year to me!!!! to uss... To us.. Love.
-वि. वि. तळवणेकर
No comments:
Post a Comment